هنوز

هنوزم آسمانم را تو خورشیدی....

هنوزم آسمانم را تو خورشیدی....

هنوز

چشمم به لطف توست،
اگر زنده ام هنوز....

عاصی و رو سیاه،
ولی بنده ام هنوز....


آخرین نظرات

۲ مطلب در بهمن ۱۳۹۶ ثبت شده است

از خواب که بیدار میشوم دوستت دارم...

صورتم را انگار تو میشویی...

صبحانه ام را که میخورم دوستت دارم...

آرایش که میکنم دوستت دارم....

پشت فرمان دوستت دارم...

آسمان که آفتابیست دوستت دارم...

باران که میبارد دوستت دارم...

کارم را که انجام میدهم دوستت دارم...

با کارفرما با تلفن صحبت میکنم و دوستت دارم....

اعداد را در فرمولها میگذارم و دوستت دارم...

نامه ی اداری مهمی مینویسم و دوستت دارم...

غذایم را میخورم و دوستت دارم...

از تو دلخورم و دوستت دارم....

خرید میکنم و دوستت دارم...

شام میپزم و دوستت دارم...

سالاد درست میکنم و دوستت دارم....

میخوابم و دوستت دارم...

من دوستت دارم و زنده ام....


.
.
گوش بدیم:
در دنیا هیچ چیز به اندازه عاشق چیزهای کوچک بودن نمیتواند لذت بخش باشد...
.
مثل یک اسم ام اس کوتاه چند کلمه ای که به حالت سوالی میپرسد : مراقب خودت هستی؟...
.
مثل آن پتویی که رویم می اندازی با آنکه میدانم هوا هنوز خیلی مانده تا آنقدر سرد شود که من پتو لازم باشم...
.
مثل لحظه ای که با همان هول و عجله ی دوست داشتنی می آیی به سمتم که با دست به پشتم بزنی تا غذایی که در گلویم پریده است با من عادلانه تر رفتار کند...
.
به این فکر میکردم که چقدر آدم های همیشه حاضر را دوست دارم...
.
آدم هایی که هنوز مسیج ات سند نشده جوابت را میدهند...
.
آدم هایی که هنوز پست جدیدت منتشر نشده، اعلام حضور میکنند...
.
آدم هایی که معطل کردن را بلد نیستند...
.
آدم هایی که انگار میخواهند به ساده ترین زبان ممکن بگویند تو اولویت من هستی...اولویت دوست داشتنی من...
.
آدم هایی که از پشت تکنولوژی هم آنچنان خود را حاضر نشان میدهند که انگار همین نزدیک دل ات در آن طرف میز نشسته اند و همانطور که کف دستشان را چسبانده اند به لیوان قهوه یشان دارند تو را نظاره میکنند...
.
آنقدری که تو میگویی: تو خودت اینجایی...باور دارم که اینجایی...همینجا درست روبروی من...
.
بنظرم ما آدم ها از همانجایی قافیه زندگی را باختیم که از کنار چیزهای لذت بخش کوچک زندگی مان گذشتیم و چشم هایمان به دنبال اتفاقات بزرگ زندگی گشت...
.
از خوشحالی های کوچک و نقلی گذشتیم و سر برنگرداندیم تا بی نهایت ترین لذت های دنیا را در درونشان تجربه کنیم...
.
و به جایش پناه بردیم به خوشحالی های محال و بزرگی که میلیون ها نفر در روز طلب اش را دارند...